Ты цуда! У цябе заўседы
працуе ўсё, калі й стаіць,
ўсё адбываецца без шкоды
і марам дае час, каб жыць!
Ці, нават, калі ўсё ляжыць,
а час няўрымсліва бяжыць,
адно каб даў Бог далажыць -
і мой праект пачне зноў жыць!
І стома мне закрые вочы,
і твар прысніцца мне дзявочы,
бо працаваць с табой ахвочы
я дні ўсе і нават ночы.
Бо праца нам зусім не здзек!
Жыве бо з працы чалавек,
і так было з прадвеку ў век!
Ды ўсё ж няма мо' лепшых лек,
Як словы ціхага прызнання,
што прагнеш ты майго кахання
ад захаду і да світання,
да млоснасці, да душ яднання!
Як словы цiхага прызнання...
© Copyright: Станислав Шастак, 2015
Свидетельство о публикации №115020611133
Свидетельство о публикации №115020611133
Рецензии