Паэтычны пераклад верша А. Сядзельнiкава Ты паклiч
Па скуры — дрыжыкі — змяёй.
У сэрцы боль — пранізлы нейкі.
Не, я не плачу, мілы мой.
А кроплі — след дажджу на вейках.
Збягае лета — дзень за днём —
У восень. З ім — і наша шчасце:
Жабруе недзе пад дажджом
І перачэквае нянасце.
Камяк у горле — як вырок.
Душу ж і трасца не ўрачуе.
Маўчанне. Холад. Вечар. Змрок.
Але пакліч — і я пачую.
Оригинал: http://www.stihi.ru/2006/09/24-943
Александр Сидельников
Ты позови
Змеёй ползёт по телу дрожь
И боль втыкает в сердце спицы.
Но я не плачу - это дождь
Роняет капли на ресницы.
Уходит в осень это лето,
Где мы мечтали быть вдвоём,
Но потерялось счастье где-то
И так же мокнет под дождём.
А ком по горлу катит выше
И заползает в душу дрожь.
Ты позови... и я услышу.
Молчанье. Холод. Плачет дождь.
Свидетельство о публикации №114062805409
Карина Нес 30.06.2014 12:14 Заявить о нарушении
ПЕРАЧЭКВАЕ і ЧАКАЕ. Першы (перачэкваць) ёсць у слоўніку Валянтыны Пашкевіч (30 000 слоў, 2007, Мінск), другі - паўсюль. Не ведаю, як ставяцца да першага слова філолагі, але мне яно нечым падабаецца, таму пакуль што пакідаю яго (магчыма, пасля падвярнецца іншае слаўцо на замену)
Лаззаро 30.06.2014 22:02 Заявить о нарушении