Кахай мяне, кахай -
да забыцця, да згубы.
Хай будзе сведкам гай,
як ты кахаеш, любы.
Як плешчацца святло,
струменіць праз ялінкі
і поўніцца цяплом
душа тваёй Галінкі.
Твая, твая навек -
да забыцця, да згубы.
Слязой сцячэ з павейк
маё каханне, любы.
Кахай мяне
© Copyright: Чабарок, 2014
Свидетельство о публикации №114043007939
Свидетельство о публикации №114043007939
Рецензии
Вельмі шчыры і пранізлівы верш Ваш,Чабарок.Але толькі не зразумела,чаму сцячэ з павейк?Ці памылка пры друку,ці мясцовы дыялект?Бо"Веко"-гэта павека,а"ресницы"-Вейкі.Прабачце,думаю,па рыфме,што Вы памылкова Ўставілі"Й".Прыемна чуць "МОВУ"на прасцягах "Стихири".З цяплом душы,
Ядвига Довнар 10.09.2016 21:56 • Заявить о нарушении
Ядвига Довнар 10.09.2016 21:56 • Заявить о нарушении
Дзякую, Ядвіга, за такі прыемны водгук. Слова "павейкі" для мяне было такім натуральным, што я нават над ім не задумвалася. Вы мяне азадачылі, пачала шукаць наколькі я памылілася. Сцешылася, што не я адна, нас многа. Для прыкладу -
"Усімі зоркамі мяне цалуе ноч,
Ласкавы ветрык лашчыць, лашчыць грудзі,
I гладзіць цемра мне ПАВЕЙКІ воч...
Я зведаю... чаго не зведаць людзям..." - гэта Дудараў Л. "Чорная панна Нясьвіжа".
Так што я вырашыла не змяняць гэтае слова.
Яшчэ раз дзякую.
Таццяна.
Чабарок 10.09.2016 23:23 Заявить о нарушении
"Усімі зоркамі мяне цалуе ноч,
Ласкавы ветрык лашчыць, лашчыць грудзі,
I гладзіць цемра мне ПАВЕЙКІ воч...
Я зведаю... чаго не зведаць людзям..." - гэта Дудараў Л. "Чорная панна Нясьвіжа".
Так што я вырашыла не змяняць гэтае слова.
Яшчэ раз дзякую.
Таццяна.
Чабарок 10.09.2016 23:23 Заявить о нарушении
На это произведение написаны 3 рецензии, здесь отображается последняя, остальные - в полном списке.