Не дасягнуць вершынь мне клясікаў паэтаў.
Не буду першым я сярод будаўнікоў.
Што да вялікіх выразаў і тэкстаў,
дык не празаік,
пэўне ж,
не з Багоў.
Не з тых каго зацята будуць слухаць,
прад тым упарта вывучыўшы як
або любіць, шкадуючы на вуснах,
альбо кахаць без слоў залішніх, так.
Хай навукоўцам хлеб іх застанецца.
У выхавацеляў хай будуць святары.
Не прэтэндую ні на што сваё паверце,
бо памыляюся куды часцей других.
Майго натхнення надта малавата,
каб дасягнуць, узяць, і данясьці
сюды на рэшту,
дзе высновай страта
надзеі
сэнс, хоць нейкі тут знайсьці.
Пакаянне
© Copyright: Владимир Кабердин, 2013
Свидетельство о публикации №113021310998
Свидетельство о публикации №113021310998
Рецензии
А ляці, як ляціцца...
І жыві, як жывецца...
І ня трэба суяціцца,
бо з жыцця сваяго -
табе некуды дзецца!
Олег Буйницкий 15.02.2013 12:42 • Заявить о нарушении
І жыві, як жывецца...
І ня трэба суяціцца,
бо з жыцця сваяго -
табе некуды дзецца!
Олег Буйницкий 15.02.2013 12:42 • Заявить о нарушении
Дык так і ляціцца, як жывецца.)
Да заўтра, бо перабраў сёння лішку.
Владимир Кабердин 16.02.2013 02:25 Заявить о нарушении
Да заўтра, бо перабраў сёння лішку.
Владимир Кабердин 16.02.2013 02:25 Заявить о нарушении