Материнские глаза
(Прысвяціў я гэты верш
матулечцы маёй Праскоўе Нікіцішне,
і маці жонкі маёй (цёшчы) Валянціне Міхайлаўне.)
***+***
Бывае,
жыццё дастае, да нямОчы...
Але,
куды ж ад жыцця уцячэш.
Успомняцца
добрыя матчыны вочы,
і –
робіцца сэрцу адразу лягчэй...
Кідае жыццё нас,
таўчэ нас, як хоча...
Здаецца,
і –
моцы няма ніякОй.
Лякарствам для сэрца –
матчыны вочы.
Яна разумее дзяцей непакой...
Жывем мы,
і, колькі б гадоў не прайшло з нараджэння,
мы – дзеці для маці,
такое заўжды.
і матчыны вочы –
сьвятое лячэнне
ад смутку, напасці,
тугі і бяды...
**+**
у кастрычнику 2012 г.
(***нямоча – невозможность терпения; мОца – сила;
заўжды - навсегда; напасць - неожиданное зло;
смутак – тоска-кручина; альбо - или).
Свидетельство о публикации №112092101840
А!
Усё нармальна, мама!)
Владимир Кабердин 08.10.2012 18:49 Заявить о нарушении
Проста...
маці папала з сэрцам у рэанімацыю (цераз 2 месяцы Ёй будзе 90 год)...
цёшча памерла на 86-м годзе...
і ўспомніліся мне іх вочы...
Не колер,а НАСТРОЙ,які праглядвае ў вачах кожнага чалавека.
Напрыклад,у шурыка вочы -ПУСТЫЯ,АБЫЯКАВЫЯ... прыглядзісь...
Олег Буйницкий 08.10.2012 19:53 Заявить о нарушении
апошнія радкі -"такое заўжды" і "ці ад нуды" не адпавядаюць адзін аднаму па колькасці галосных.
Чаму не давесці верш да дасканаласці не пакідаючы эмоцый?
І варыянтаў па сэнсу дастаткова ж... Хоць бы і "альбо ад нуды!"
Владимир Кабердин 08.10.2012 20:03 Заявить о нарушении
І добра,калі сябра Франак загоне на градку,каб пустазелле павыдзер,ды падакучыў радкі.
Дзякую.Залез на "градку",прычасаў...
Олег Буйницкий 08.10.2012 20:30 Заявить о нарушении