Душаць слёзы мяне. Плывуць слёзы.
Расплываецца ў іх далягляд
Я даўно як сцякельца цвярозы,
Хоць з сябрамі і выпіць бы рад.
Там за чаркаю годы былыя
Ўсе прыпомніць. Зноў стаць маладым,
Каб жыццёвыя сцежкі крутыя
Адляцелі ў былое як дым.
Хоць збалела душа у дарозе,
Пугачом адгукаўшы ў начы,
Я падкову прыб'ю пры парозе
Ды злаўлю з eй ад шчасця ключы.
І няхай іншы раз душаць слёзы
І сяджу задуменны, худы
Пройдзе ўсё і ля роднай бярозы
Стрэну шчасце з табой назаўжды!
Стрэну шчасце з табой назаужды!
© Copyright: Станислав Шастак, 2012
Свидетельство о публикации №112091400820
Свидетельство о публикации №112091400820
Рецензии