А потым іду на работу
Ці, часам, званю да дзіцяці...
Адну толькі маю заботу,
Усё каб было тут у хаце.
У панскiх людзей як бывае:
Дзе маці ўсю робіць работу -
Адно пра сябе забывае.
А часам табе паміргаю,
Рукі адмахнуся павевам.
Кручуся, вярней - выжываю,
Няма часу скокам ды спевам!
І вершыкі легка складаю,
Рыфмую направа й налева,
Увішнаю мухай лятаю,
А у люстры, як ёсць - каралева!
А у люстры як есць - каралева!
© Copyright: Станислав Шастак, 2012
Свидетельство о публикации №112013100853
Свидетельство о публикации №112013100853
Рецензии