Вялікае дзякуй, зямлячка, на мове,
Што роднай была для цябе і мяне,
Знаёмаю гукам, самотнаю ў слове
Матулінай песні ў чужой старане.
На мове, што душу атуліць смугою,
Як толькі прыпомню красуню Тучанку,
Чаромухі кіпень пад смуглай рукою,
Ружовы туман над алешнікам зранку.
Паўстануць жывымі з туману таполі
І час пабяжыць у былое назад
І млосна на сэрцы, і хочацца волі
І роднаму слову, як мацяры рад.
О, памяць мая! О, найвышшы мой Божа!
Вярні родных даляў самотную сінь,
Хай сполахі ў небе мой край не трывожаць,
Дай шчасця ўсім людзям! Амінь!
Радзiме!
© Copyright: Станислав Шастак, 2011
Свидетельство о публикации №111022402567
Свидетельство о публикации №111022402567
Рецензии