След Вiзантыi

След Візантыі вельмі важкі, значны,
Уплыў асіміляцыі вялік.
Гоцка-нямецкі крэн быў абазначан,
Удзел варагаў – не прывідны блік.

Дакладным быў прыём для духавенства:
Зацерці памяць аб «паганскіх» днях.
Кансерватызм царквы вёў да шаленства:
«Нячыстыя... які ганебны шлях!»

Забыць сваё прыроднае багацце?
Адмовіцца ад прашчураў сівых?
У новай веры мы пазнаем шчасце?
Зусім забыцца аб багах сваіх?

Мы дзе-нідзе аб гэтым ўспамінаем,
Забыць дзядоў нам Веды не даюць.
Калі часамі родных памінаем,
Звычаі старыны зноў ажывуць.

След Візантыі... значны ды вялікі,
Адзіны Бог... я ведаю сама.
Святых апосталаў цяпер без ліка.
Язычніцтва?! Яго даўно няма...


Рецензии
"Забыць сваё прыроднае багацце?
Адмовіцца ад прашчураў сівых?
У новай веры мы пазнаем шчасце?
Зусім забыцца аб багах сваіх?", - присоединяюсь к
Вашему возмущению и негодованию, Татьяна!

Следы Византии на праведной вере.
Ответа не слышим. Призывы ж кругом...
Но мы без чужого стандарта на ВЕРУ,
Уж как-то прожили...Ещё поживём!!!

Так я поняла Ваши строки, Татьяна,
и так выразила своё мнение. Спасибо за религиозную философию!
Тепла в душе и счастья за родину и ВЕРУ!
С уважением.


Вероника Луговая-Иванова   04.05.2023 20:41     Заявить о нарушении
Вы всё поняли верно, Вероника!
Мы себя не на помойке нашли.
Нечего преклоняться перед Западом, он далеко не всегда прав.
Самый лучший вариант - сохранять свою самобытность, хотя это кажется и устарело ныне, а жаль...
С благодарностью и теплом!

Татьяна Цыркунова   05.05.2023 12:04   Заявить о нарушении