Мы - Крывiчы...
Найменне пэўнае ў нас павінна быць.
Нясці яго свабоднаму народу,
Пра старажытнасць нельга нам забыць.
Мы – Дрыгвічы, прыйшлі з дрыгвы-балота,
Адзнака месца будзе на вякі.
Народ балотны – мужнасць ды самота,
Няхай жа гэта помняць землякі.
Дрэўляны мы – з лясоў ды з дрэў прыгожых,
Ніколі не пакінем родны кут.
Лясы-чашчобы поўны люда – гожы,
Крыніцы тут крыштальныя цякуць.
А мы – Гараны, бо жылі на горках,
Радзім ды Вятка* – прозвішчы старшынь.
Парэчча Сожа – там жылі не горка,
Радзімічы ды Вяцічы – з вяршынь.
Мы – людзі Крыўскія, з таго вытока,
Адной пароды, племені, крыві.
Крыніца ведаў захлісне патокам,
Славуты прашчур, сярод нас, жыві!
Заўвага:
*Радзім ды Вятка былі ў тыя
старажытныя часы радавымі
старшынямі Крывічаў.
Свидетельство о публикации №123050101855
Павел Николаев 9 01.05.2023 11:27 Заявить о нарушении
Мы маем сваю гісторыю, свае каштоўнасці, свой светапогляд. Гэтыя радкі сведчаць аб паходжанні нас.
З добрымі пажаданнямі ды падзякай!
Татьяна Цыркунова 01.05.2023 14:48 Заявить о нарушении