Край Белавежский

Перевод с беларусского стихотворения автора Урбанович Ксения Александровна/Урбановіч Ксенія Аляксандраўна/

Край Беловежский

Я родилась в этом крае чудесном,
Где сосны до неба окутаны в песни,
Где ветви берёзок сплетаются в дружбе,
Да птиц переливы свободны от службы.
Родина малая, Край Беловежский!
Я благодарна судьбе за всё то:
Что светлого детства цветочная стежка
И счастье тех сказочных мест мне дано.
Воспоминания так согревают,
Как бегали мы через лес, через яр,
Россыпи пролесок там расцветали
И соловьёв упоительность чар.
Годы кукушка смеясь куковала
Сосны шептали про жизнь в вышине
Ягоды летом для нас созревали,
Грибные поляны - в осенней листве.
Пущу родимую я не забуду,
Как и деревню родную свою.
Частью души оставаясь там буду
Петь благодарную песню мою.


текст оригинала:

Край Белавежскі

Нарадзілася я ў цудоўнай краіне,
Дзе сосны да неба, дзе гоман птушыны,
Дзе бярозкі галінкі свае заплятаюць,
Ды звонкія песні дзяўчаты спяваюць.
Край Белавежскі, радзіма малая!
Дзяцінства дзіўны, светлы ўспамін.
Я ўдзячна лёсу, што жыву шчасліва
Сярод прыгожых казачных мясцін.
Праз родны лес знаёмаю сцяжынкай
Мы бегалі да Бабінай гары
Там, дзе цвілі блакітныя пралескі,
Спявалі свае песні салаўі.
Зязюлька там гадочкі кукавала,
Шапталі нешта сосны з вышыні.
Улетку ягады з ахвотаю збіралі,
А восенню прыгожыя грыбы.
Шум родных сосен помніць буду вечна,
Так як і вёску любую сваю.
Бо толькі там, у святым для мяне месцы
Душы часцінку я пакінула сваю.