Давай разделим полночь на двоих...

***
Давай разделим полночь на двоих...
Уснём мы.
Без стыда, без боли.
Ты первый
(я обычно - за тобою).

Так с высоты мы видим светлых их,
разбуженых в три ночи -
(ведь нежданно
блестит
салют над улицами Брянска)
два силуэта в распростёртой тьме,
как в раскадровке.

На плечи осенью
ложатся руки (так - крылья будто).
И накрывает каждая минута!

...Мы
не уснём
сегодня
в сумерках одних!
...(Мы в тягостных провинциях своих,
что пожелтели, словно фотоснимки...)
Но всё равно - с тобою мы в обнимку...

перевод с беларусского стихотворения Катюргиной Анастасии (Кацюргіна Стася)

текст оригинала:

***
Давай заснём апоўначы ўдваіх…
Стамлёныя.
Бяз сораму і болю.
Ты першы
(я звычайна – за табою).

Так мы звысоку бачым светлых іх,
разбуджаных а трэцяй –
(бо знянацку
блішчыць
салют над вуліцамі ў Бранску)
дзве постаці ў распранутай начы,
бы ў раскадроўцы.

Ўвосень на плячы
адчуць руку (гучыць пасрэдна – “крылы”).
І вось яно – хвіліна і накрые!

...Мы
не заснём
сягоння
удваіх!
(мы ў змучаных правінцыях сваіх,
што ў час зжаўцелі, нібы фотаздымкі…)
Ды ўсё адно – з табою
у абдымках…


Рецензии