Натамілася дзяўчынка –
Доўга працавала,
Захацела адпачынку
Ды вянок звівала.
Апусціла ў бурну рэчку:
"Хай плыве далёка,
Можа, прыйдзецца дарэчы –
Знойдзе чорнавокі.
Можа, ён за руку возьме,
Паглядзіць з усмешкай.
Ды ў жыццё мы разам пойдзем..."
Марыла няспешна.
Кветак многа змарнавала,
Пах такі ж цудоўны...
Паслядоўна іх сплятала,
Змест жа быў чароўны.
Натамілася дзяўчынка –
Сто звіла вяночкаў:
"Што ж не едзе той хлапчынка?
Мне ўжо сто гадочкаў..."
Не чакайце ж вы, дзяўчынкі,
Жаніхоў далёкіх.
Паглядзіце на ўчынкі
Хлопцаў сінявокіх!
Вяночкi
© Copyright: Татьяна Цыркунова, 2018
Свидетельство о публикации №118103002618
Свидетельство о публикации №118103002618
Рецензии
Цудоўныя вершы на роднай беларускай мове. Дзякую, Таццяна.
З павагай
Николай Короб 25.11.2021 12:08 • Заявить о нарушении
З павагай
Николай Короб 25.11.2021 12:08 • Заявить о нарушении
Шчыра дзякую за водгук, Мікола!
Гэты вершык дае добрую параду беларускім дзяўчатам. Не трэба шукаць іншаземцаў, нашы хлопцы самыя лепшыя.
Я ў тым пераканана.
Татьяна Цыркунова 25.11.2021 16:55 Заявить о нарушении
Гэты вершык дае добрую параду беларускім дзяўчатам. Не трэба шукаць іншаземцаў, нашы хлопцы самыя лепшыя.
Я ў тым пераканана.
Татьяна Цыркунова 25.11.2021 16:55 Заявить о нарушении
На это произведение написаны 2 рецензии, здесь отображается последняя, остальные - в полном списке.