Кто ты?
Спускал себя на дно пещер
И поднимался над горами,
Как любопытный квартирьер.
При нём вполне со смыслом жили
Пустыни, тундра, города,
А по ночам привычно выли
С позёмкой вьюги в холода.
Но время шло и был извергнут
Из глотки Геи мощный стон.
Такой, что даже Жюлю Верну
Пришлось признать - бессилен Он.
Я проплываю безучастно,
Едва касаясь облаков.
Потребовать чужого счастья
Мой мозг пока что не готов.
На сердце лишь воспоминания
И ощущения юных лет,
Когда высокие желания
Снимают нравственный запрет
На разработку новой формы
Простых законов бытия -
Ещё один виток валторны
Для моего второго "Я".
Ты будешь плыть внутри потока
Понятных истин, нужных дел,
Забытых чувств. В амперах тока
Исчислишь вечности предел.
Тебе подвластны будут тайны
Материй, духа, волшебства.
И всё случится. Неслучайно.
Без вариаций естества.
И в этом суть? Но где же поиск,
Любовь, страдания, мечты?
Куда отправить жизни поезд?
И кто в нём Он? Кто Я? Кто Ты?
март 2012 - апрель 2013
Визуальные ассоциации: Годфри Реджио "Koyaanisqatsi"("Жизнь вне баланса")(1983), "Powaqqatsi"("Жизнь в трансформации")(1988), "Naqoyqatsi"("Война, как образ жизни")(2002).Перевод с языка индейцев хопи, который не различает категорий времени и множественного числа
Аудиальные ассоциации: Philip Glass "Koyaanisqatsi"(1983), "Powaqqatsi"(1988), "Naqoyqatsi"(2002)
Свидетельство о публикации №113040705193
გამოქვაბული მინახავს ბევრი,
მთების მწვერვალებს ცაში ვხვდებოდი,
ვით ყოვლისმცოდნე კვარტირიერი.
ცემს დროს ცხოვრებას ქონია აზრი,
უდაბნოს, ტუნდრას, თვით ქალაქებსა,
ღამით ჩვეულად ყმუოდა ბრაზით
თოვლ-ჭყაპიანი ქარიშხლის მესა.
მაგრამ გავიდა დრი და აღმოხდა
გეას ხორხიდან ძლიერი კვნესა.
ისეთი რიმ, რო ჯულ ვერნიც მიხვდა -
ის უძლურია ამის წინ დღესაც.
........
ახლა ცაში ვარ. ღრუბლებთან წყებად
დავცურავ. გავქრი თქვენი ხედვიდან.
ვშთანთქო სხვისი მე ბედნიერება,
ჯერ ჩემი ტვინი ვერ მიხვედრილა.
გულში კი დამრჩა მოგონებანი,
ახალგაზრდული წლების განცდები.
როცა სურვილთა მაღალი ბანით
ზნეობის ჩარჩოს ყოველთვია სცდები.
ვითარც შეიქმნას ახალი ფორმის
ყოფის კანონი - მარტივი წრეა.
ერთი ხვეული მხოლოდ ვალტორნის,
და ჩემში უკვე მეორე ,,მე,,.-ა
..........
და შენ იცურებ მის სიღრმეებში
მარტივ სიმართლით, საჭირო საქმით.
მივიწყებული გრძნობებით. დენში
მარადს განსაზღვრავ ამპერის დათვლით.
და საიდუმლოს ამოხსნი ყველას
მატერიის თუ სულის. ჯადოსნურს.
და ყველაფერი იქცევა ჩვევად,
თითქოს ბუნებას არაფერი სურს.
ესაა არსი? ვეძებოდ რაღა -
გაქრეს ოცნება და სიყვარული?
საით წავიდეს ცხოვრების ტალღა?
ვინ ვარ მე? შენ? და ის - დაფარული?
Тинатин Менабде 13.11.2015 11:55 Заявить о нарушении