Как антенны, сосульки в моих волосах
Ловят волны каких-то неведомых станций:
Там вещают о таянье снега в лесах
И о том, что у зайцев закончились танцы…
Юный Март объедается тортом «день-ночь»,
Щедро сдобренным снежно-коньячной пропиткой,
И всё время пытается выйти в окно,
Да и в дверь попадает с четвёртой попытки.
Он взъерошен, небрит и хронически пьян:
То рыдает капелью, то воет метелью,
То храпит на снегу, то, дотошен и рьян,
Ремонтирует гнёзда с грачиной артелью…
Напевает стихи на дурацкий мотив,
И надсадно кричит: «Подпевай! Что молчишь-то?»
В общем, весело с ним… Только, как ни крути,
Он мне нравится, дерзкий горластый мальчишка…
По утрам подсыпает мне в кофе любви,
И безумия льёт, почитай, полстакана…
…Если это - попытка меня отравить,
Я, пожалуй, противиться даже не стану…
02.03.2012г.
Мартовское, сумасшедшее
© Copyright: Татьяна Шеина, 2012
Свидетельство о публикации №112030206569
Свидетельство о публикации №112030206569
Рецензии
Сакавіцкае, звар'яцелае
Ледзяшы, як антэны ў маіх валасах,
Ловяць хвалі чужых, невядомых мне станцый:
Там вяшчаюць, што снег растае ў лясах
І аб тым, як зайцы раптам скончылі танцы ...
Сакавік аб'ядаецца тортам «ноч-дзень» -
Шчодра снежна-каньячным начынена здоба.
Ён бясплённа шукае акно сярод сцен,
Ды і ў дзверы трапляе з дванаццатай спробы.
Ён кудлаты, няголены, п'яны заўжды:
То як кропель рыдае, то вые завеяй,
То на снезе храпе, то бяжыць у сады,
Аднаўляць гнёзды птушак цяплом і надзеяй.
Напявае мне вершы на дрэнны матыў,
Ашалеўшы, крычыць: «Не маўчы!», ножкай топча,
Ужывае ў гутарцы ненарматыў,
Але ён падабаецца мне, дзёрзкі хлопча ...
Ён каханне ў каву маю дадае,
І вар'яцтва ліе, і падмешвае цуды.
... Калі гэта - жаданне атруціць мяне,
Мабыць, я і працівіцца нават не буду ...
16.12.2012
Махнач Сергей Юрьевсын 16.12.2012 23:33 Заявить о нарушении
Ледзяшы, як антэны ў маіх валасах,
Ловяць хвалі чужых, невядомых мне станцый:
Там вяшчаюць, што снег растае ў лясах
І аб тым, як зайцы раптам скончылі танцы ...
Сакавік аб'ядаецца тортам «ноч-дзень» -
Шчодра снежна-каньячным начынена здоба.
Ён бясплённа шукае акно сярод сцен,
Ды і ў дзверы трапляе з дванаццатай спробы.
Ён кудлаты, няголены, п'яны заўжды:
То як кропель рыдае, то вые завеяй,
То на снезе храпе, то бяжыць у сады,
Аднаўляць гнёзды птушак цяплом і надзеяй.
Напявае мне вершы на дрэнны матыў,
Ашалеўшы, крычыць: «Не маўчы!», ножкай топча,
Ужывае ў гутарцы ненарматыў,
Але ён падабаецца мне, дзёрзкі хлопча ...
Ён каханне ў каву маю дадае,
І вар'яцтва ліе, і падмешвае цуды.
... Калі гэта - жаданне атруціць мяне,
Мабыць, я і працівіцца нават не буду ...
16.12.2012
Махнач Сергей Юрьевсын 16.12.2012 23:33 Заявить о нарушении
Да, вот, перечитал... Пожалуй, это один из лучших моих переводов на сегодняшний день.
Махнач Сергей Юрьевсын 12.01.2013 10:01 Заявить о нарушении
Махнач Сергей Юрьевсын 12.01.2013 10:01 Заявить о нарушении
На это произведение написано 12 рецензий, здесь отображается последняя, остальные - в полном списке.