Рецензия на «Вераснёвае» (Ядвига Довнар)
Так, Ядвіга дарагая, веру ў тое, што пра што маўчыш днём прарываецца вонкі ноччу... Тым больш у роднага пляча... Як прыгожа, як меладычна гучыць гаворка... У мяне быў сябар у Артэку, памятаю, як ён спяваў рускую песню "Зялёнае мора тайгі"... Менавіта з акцэнтам - зялёнае... Мы з ім сябравалі і перапісваліся. Тады я даведалася, што абазначае кастрычнік - ён мяне павіншаваў паштоўкай "Слава вялікаму кастрычніку")) Дзякуй, што так пішаш, што не здраджваеш сваёй роднай мове. Абдымаю далікатна...) Ольга Заря 2 15.09.2022 09:27 • Заявить о нарушении
Волечка,( так па-беларуску) ты ўзрушыла мяне аповедам пра юнацкую перапіску і сваім цёплым успамінам, і тым, затрачаным часам на пераклад на маю мову... І, нават, не часам, а жаданнем гэта зрабіць... Дзякую табе шчыра-шчыра. Ведаеш, можна было і на сваёй сказаць - амаль усё я разумею.
А наконт той гаворкі, - яна была шчырай сапраўды, але перад ад'ездам, і ўсё асэнсоўвалася ўжо ноччу, калі застаешся сам-насам са сваімі думкамі і разважаннямі, якія ты і прачытала ў гэтых сціплых радках. З такой жа цеплынёй і пяшчотай абдымаю тваю адкрытую, светлую і паэтычную Душу... Ядвига Довнар 15.09.2022 10:24 Заявить о нарушении
А ты расчуліла мяне, родная... да мурашак) Я так рэагую толькі на шчырасць і свет чыстых душ... 💓 ❤️
Ольга Заря 2 15.09.2022 10:40 Заявить о нарушении
Перейти на страницу произведения |
