Рецензии на произведение «Папуры»
Показывать в виде списка | Развернуть сообщения
Цудоўна! Люблю такое! А яшчэ сябе трошкі пазнаю: Хачу "Ферары", а скапіў... Купіў уранні чаравікі – як з карцінкі,
а ўверач глянуў – два на левую нагу.))))))
Але ж... Затое добрая душа!!!!! Поспехаў добрай душы!!!
Клавдия Семеновна 01.05.2014 17:08 Заявить о нарушении
Але гэта не я ўсяго хачу -- гэта герой верша. А я... давольствуюся малым, а узношуся да нябёс.
Лаззаро 04.05.2014 18:24 Заявить о нарушении
Славно написано. И вспомнился Янка Купала.
***
Што я мужык, усе тут знаюць,
I, як ёсць гэты свет вялiк,
З мяне смяюцца, пагарджаюць, —
Бо я мужык, дурны мужык.
Чытаць, пісаць я не ўмею,
Не ходзіць гладка мой язык...
Бо толькі вечна ару, сею, —
Бо я мужык, дурны мужык.
Бо з працы хлеб свой здабываю,
Бо зношу лаянку i крык,
I свята рэдка калi знаю, —
Бо я мужык, дурны мужык.
Галеюць дзеці век без хлеба,
Падзёрты жончын чаравік,
Не маю грошы на патрэбу, —
Бо я мужык, дурны мужык.
Заліты потам горкім вочы;
Ці я малы, ці я старык, —
Працую, як той вол рабочы, —
Бо я мужык, дурны мужык.
Як хвор ды бедзен – сам бяруся
Лячыць сябе: я чараўнік!
Бо я без доктара лячуся, —
Бо я мужык, дурны мужык.
Што голы я павінен згінуць,
Як той у лесе чашчавік,
І, як сабака, свет пакінуць, —
Бо я мужык, дурны мужык.
Але хоць колькі жыць тут буду,
Як будзе век тут мой вялік,
Ніколі, браткі, не забуду,
Што чалавек я, хоць мужык.
І кожны, хто мяне спытае,
Пачуе толькі адзін крык:
Што хоць мной кожны пагараджае,
Я буду жыць! — бо я мужык!
----------------
А таксама Якуб Колас:
**
Дрэнна маё жыцце,
Ўсё ідзе не ў лад,
I крычаць мне ўсюды:
«Асадзі назад!»
Божа ты мой мілы!
Б'юся я, як гад,
Толькі ж дзе ні ткнуся —
«Асадзі назад!»
Помню, я жаніўся,
Добры быў мой сват.
К дзеўцы нос паткнулі —
«Асадзі назад!»
Дзеўка была важна,
Ды сусед Кандрат
Мне нагу падставіў —
«Асадзі назад!»
Трапіў раз у горад,
Быў якраз парад,
Лезу я наперад —
«Асадзі назад!»
У засеках пуста,
Жыта выбіў град.
— Дай, старшынька, ссуды.
— «Асадзі назад!»
Я з капейкі збіўся,
Зарабіць я рад.
— Ці няма работы?
— «Асадзі назад!»
Сам я растрапаўся,
Лезе з плеч халат.
— Памажэце, людзі!
— «Асадзі назад!»
Сына свайго ў людзі
Вывеў бы Ігнат.
— Вось мой сын, паночкі!
— «Асадзі назад!»
Хлеб прыслалі ў вёску,
Там галодных шмат.
Пруся я з мяшэчкам —
«Асадзі назад!»
Галаву я маю:
Быў бы дэпутат.
— Цэнзу ты не маеш,
«Асадзі назад!»
Праўда, што таіцца,
Быў і мой чарод;
Два разы на жыцці
Выйшаў я ўпярод.
Ўзбунтаваў я вёску.
Ой, быў цяжкі год!
Прыязджае прыстаў:
— Выхадзі ўпярод!
Гэта ты, мярзавец,
Ўзбунтаваў народ?
Гэй, гарадавыя,
Даць яму ўпярод!
Альжбэта Палачанка 24.04.2014 09:00 Заявить о нарушении
Але нічога тут, вядома, не знайду..."
Мы дапаможам: БРАВА, Лаззаро!!!)))
Вершы 24.04.2014 13:35 Заявить о нарушении
Альжбэта Палачанка 24.04.2014 14:21 Заявить о нарушении
Лаззаро 24.04.2014 17:59 Заявить о нарушении
Лаззаро 24.04.2014 18:16 Заявить о нарушении
А верш насамрэч цодоўны.
Альжбэта Палачанка 24.04.2014 18:53 Заявить о нарушении
Да ты, баценька, паэт!!!
Пра хiрурга - у яблык!)))
Не зразумеў толькі да чаго малюнак тэкст на ім.
I што за слова - мурог?
Вершы 24.04.2014 01:36 Заявить о нарушении
Лаззаро 24.04.2014 18:14 Заявить о нарушении