Хвалі бягуць, за імі хвілі,
і вось, «на ніцях павуціны,
Прыносяць восень павучкі»,
Пісаў так Колас ад душы.
Ён прыгажосцю захапляўся,
А я ўсё жаху аддаваўся
Праз тое, што кароткі час
Як хутка ўсіх не стане нас.
Стаю, зачараваны гладдзю,
Прыгожа, ды хачу рыдаць.
Праносіцца хваля за хваллю
І хвілі ўслед да іх ляцяць.
Хвалi
© Copyright: Урбан Шчур, 2025
Свидетельство о публикации №125122104891
Свидетельство о публикации №125122104891
Рецензии