***
Зануджаны, млявы і млосны
Зімы хваравітае подых.
У інеі ціхія сосны,
Нібы ілюзорнасць свабоды.
На намаразь шэрую сосен
Кладзецца сталёвае неба.
Жыцця безнадзейнага восень –
У сціплым прызнанні патрэба.
Нібы ілюзорнасць свабоды –
У шэрані ціхія сосны.
У сціплым прызнанні народа
Народзіцца верш мой – апошні.
19. 12. 2025 г.
Зануджаны, млявы i млосны...
© Copyright: Юрий Боровицкий, 2025
Свидетельство о публикации №125121904115
Свидетельство о публикации №125121904115
Рецензии