Драпежна люструецца восень...
Драпежна люструецца восень
У лужах бясснежнага снежня.
Сцякае з заснежаных сосен
Вадзічкаю снег непазбежна.
І коціць імглою на сосны
Зімы аслабелае подых.
І гук раздаецца галосны,
Як крык нечаканай свабоды.
У лужы бясснежнага снежня
Імкнецца імжа непазбежна.
І сосны люструюцца ў лужах,
Нібыта застылыя ружы.
Зімы, ці адлігі то подых?
Ці доўгачаканай свабоды?
Ён коціць імжою на сосны –
Зануджаны, млявы і млосны...
13. 12. 2025 г.
Свидетельство о публикации №125121504512