Мангыстау.. Океан Тэтис

Уважаемый читатель, данное стихотворение
написано мною на родном и русском языках

Я к тебе мой родной Мын Кыстау пришел
Земля предков и тысяч кочевий..
Здесь мои деды  Абдал, Табынай
Отражали нападения скопищ врагов..
Я к тебе прихожу и во снах  Мангыстау..
Волны Каспия волнуются, плещут у ног..

Ветерок налетел ободрил, остудил..
 Подарил терпкий запах полыни...
Это память моей древней земли..
На ресницах твоих серебрится роса
Пьет прохладу сирень тамариска
Замирает очарованием моя Бозжыра

Отражением памяти вздоха веков ..
Застыли причудливо синие тени
Вечный Танир древними скалами
Летопись Дешт и Кыпчак написал...
Солнечный луч сиянием перламутра..
С бирюзовых небес тебя Мангыстау 
обласкал..

Слышу топот копыт табунов лошадей..
Свист стрелы,сабель звон сквозь столетия
В вое   волка,  -  звучание  кобыза  узнал
Миражом океана седым вдруг появится Тэтис..
Что прибоем шумит и танцует у  призрачных скал...

21 ноября 2025 г.         Нурлан Жусуп


Мен саган,  туган Мын кыстауым, келдім
Аталардын жері ,мындаган кошіпендлер мекені..
Осында менін  Ата бабалар  Абдал,Табынай 
Душпандардын шабуылдарын кайтарды..
Мен саган келемін, тусімде де меним Мынгыстау.
Каспий толкындары аяк астында шапкыш келеді..
 
Жел еніп келді, ерік берді, суытты..
Емшан да ащы багып дэмін сыйлады...
Бул менін ежелгі жерімнін естелігі..
Сенін кірпігінде шык кумістей жаркырайды
Тамариск гулдеры салкын су ішеді
Менін Бозжырам сикырымен калады
 
Жасырын естеліктін тынысынын корінісі..
Корделі когілдір коленкелер катып тур
Мангілік Танірым ежелгі жартастарда
Дешт - Кыпшактын шежіресін жазды...
Кун саулесі інжу сиякты жаркырап..
Кок аспаннан саган Мынгыстау
мейірімен конды..
 
Жылкылардын табан соккысы   естимін..
Октын сыбыры,кылыштын кыныры гасырлар бойы
Каскырдын уны, кобыздын унін таныдым
Гасырлар бойында Тетис маган корінеді
Толкындар шулап, елес жартастармен билейді...
 
2025 жыл 21 караша, Нурлан Жусіп


Рецензии