Калі Вы маеце да вершаў інтарэс --
Вам, як і мне баляць зямныя раны.
Бо кожны верш паэта -- гэта стрэс.
А стрэс ёсьць шлях, што ім самім абраны.
Уменьне апынуцца ў коле дзён
Даецца людзям, што жывуць з Радзімай.
Паэт сягоньня з пальца скуру зьдзёр --
Яго ж са стрэсам маці нарадзіла.
Не ведала яна, што праз жыцьцё
Ён пранясе і крыж яе і радасьць.
Паэзія -- Радзімы пачуццё.
Яна ніколі не жыла са здрадай.
А што паэт?
Ён піша верш крывёй.
Калі няма чарнілаў -- гэта ж выйсьце!
Ён ведае, што кожны верш ёсьць вой,
Што на зямлю сышоў з нябёс калісьці.
Ці не таму паэзія жыцьця
Даецца тым, хто ёй да скону верны.
Радок паэта -- гэта гімн і сьцяг.
А гімн і сьцяг заўсёды лечаць нервы.
***
© Copyright: Валерий Познякевич, 2025
Свидетельство о публикации №125112003178
Свидетельство о публикации №125112003178
Рецензии