Пакуль жыву -- спрабую паяднаць
Народ і мову,
Веру і Радзіму.
Бо мова беларуская адна.
Пакуль яна жыве -- існуе дзіва.
Мне без яе да Бога не прыйсьці,
Не распавесьці пра свой лёс і веру.
Душа не ў стане з цемры прарасьці
Да чысьціні, дзе толькі Бог і неруш.
Калі Гасподзь нас мовай надзяляў --
Ён даў зямлю, каб мы яе любілі.
Любоў без мовы -- мёртвая зямля:
Абрыў жыцця, дзе нас усіх забілі.
З апошняй весткай я да Вас іду --
Хачу да суайчыньнікаў данесьці
Сьвятло, што адганяе прэч бяду
І моваю гучыць у боскай песьні.
***
© Copyright: Валерий Познякевич, 2025
Свидетельство о публикации №125112003083
Свидетельство о публикации №125112003083
Рецензии