Сонны шэпт
Дзе вербы плачуць ціха над вадой.
Дзе кожны гук становіцца ўсё цішэй,
І свет спавіты дзіўнай цішынёй.
Я там, дзе цень кладзецца на далоні,
Дзе прамяні губляюць свой запал.
У тым чароўным, прывідным палоне,
Што ноччу нам сусвет падарыў сам.
Знайдзі мой позірк у ззянні зоркі яснай,
Адчуй цяпло нясказаных яшчэ слоў.
У гэтым сне, такім жывым і ясным,
Мы сустрэнемся з табою зноў.
Свидетельство о публикации №125112001577