***
Ліст апошні з дрэва аблятае,
Пра яго хоць слова напішы.
Ў лістападзе позна так світае
У маёй знямелае глушы.
А палове пятай зноў шарэе,
Сонца шар садзіцца за лясы.
Ліст апошні ўсё яшчэ хварэе,
А яго трымаюць валасы
Пабялелай сцішанай бярозы.
Пра яе хоць слова напішы.
Прамаўчы пра стоеныя слёзы
Анямелай соннае глушы.
18. 11. 2025 г.
Лiст апошнi з дрэва аблятае...
© Copyright: Юрий Боровицкий, 2025
Свидетельство о публикации №125111806133
Свидетельство о публикации №125111806133
Рецензии