Штучны анел

Хлопчык Хельгi падрастау, яшчэ толькi
здавалася дзiцяцi плакала i звала мацi.
А цяпер бегала i мiтусiлася па пакоях, часам трымалась за руку бабулi, матулi, у якiх была самая надзейная падтрымка. 
   Але i у Галiны Брачыславауны былi яшчэ крэпкiя рукi, якiя маглi утрымаць
дзiцяцi. Тая роуна хадзiла па зямлi,  была у ей нейкая знешняя цвердасць  можа гэта таксама гэту Рысу Хельга, узяла сабе.
    Мабыць дзiцяцi задавала рух жыццю, а гэта быу
сусвет у якiм былi две жанчыны,адна старая , iншая маладая.
Як быццам сталасць глядзела  на маладосць  у адно люстэрка.
    Галiна Брачыславауна трымала дзiцяцi, якое стаяля на яе каленках, а то садзiлася на яе, та хавала твар у бабулiна плячо.
    Хельга задумалiва пiла каву, крыху млосная,  але пiльная. Намагаючыся бачыць то, што адбываецца перад яе вачыма...
    На кухне у Раме вiсела вышыванка, якую некалi, змайстрыла Галiна Брачыславауна анел, з рэпрадукцыi, якiх мабыць было Шмат, сдавалася, што ен  з цiкавасцю назiрае, за абставiнамi рэчаiснасцi, але ж гэта штучны анел