Ціха ў полі, ціха ў лесе,
А ні шэпча вецярок,
Толькі месяц у паднябессі
Сцеле срэбны ручнічок.
На раку, на гладзь азёраў,
На заснулыя лугі,
І глядзяць на землю зоры,
Як нябесныя дары.
Спяць у гнёздах птушаняткі,
Спіць у норцы шэры мыш,
І пад коўдрай спіць дзіцятка...
Толькі ты, душа, не спіш.
Ты ляціш у край далёкі,
Дзе світанак настае,
Дзе пад небам сінявокім
Сэрца радасна пяе.
Сонца села за ўзгоркам,
Ноч раскінула шацёр.
Засвяціўся яснымі зоркамі
Неабсяжны наш прастор.
Ноч глядзіць бяздонным вокам,
Зоркі шэпчуць: "Пачакай..."
І пад гэтым ціхім змрокам
Ты свой адшукаеш рай.
Цiха полi
© Copyright: Андрей Парачук, 2025
Свидетельство о публикации №125110602634
Свидетельство о публикации №125110602634
Рецензии