Яна мне дадзена адзіная,
На ўсё жыццё, на цэлы век.
Зямля бацькоў, зямля любімая,
Дзе кожны шчыры чалавек.
Тут спеў жаўронка над палеткамі,
Тут шум лясоў і сінь азёр.
Тут сцежкі, збеганыя дзеткамі,
І зорны ў небе ціхі хор.
Яна — мой боль і суцяшэнне,
Мая надзея і мой лёс.
Маё святое ты натхненне
Скрозь радасць, горыч, смех і слёзы.
І дзе б ні быў, куды б ні выправіў
Мяне жыццёвы лёс,
Я ў сэрцы вобраз твой пакінуў,
Каб вечна помніць, вечна жыць.
Бо ты мне дадзена адзіная
На ўсё жыццё, на цэлы век,
Мая Радзіма, Беларусь мая,
Мой самы родны чалавек.
Твае палі, твае дубровы —
Майго спакою берагі.
І гукі мілай сэрцу мовы
Мне за ўсе скарб дарагі.
Бо ты — не проста край на карце,
А частка цела і душы.
І я клянуся, жыцця варты,
Твой вольны голас берагчы.
Адзiны край
© Copyright: Андрей Парачук, 2025
Свидетельство о публикации №125110402173
Свидетельство о публикации №125110402173
Рецензии