Выла бура, гуло наваколле,
Ад усходу да захаду хмары віселі.
Гар, бы тлела ў паветры вуголле...
Павуцінне са спрытам штодзень рвалі мыслі.
Пасля буры прысела зацішша...
Бы гучанне валынкі – туманныя пусткі
Плечы давяць, здаецца ўсё нішчаць...
Адбіраюць надзеі жалобныя гукі.
Толькі час не згубіўся – наперад
Крочыць мудра, садзяцца паціху туманы.
Далягляд замігаў, кліча бераг
Паўнаводнай ракі, што залечыць мне раны.
Прарастаюць рамонкі, валошкі...
Непрыкметна дажджамі вятры з чарназёма
Зацярушваюць пустку патрошку,
Чабару пах радзіўся ў паветры знаёмы.
Туманная пустка
© Copyright: Мария Мучинская, 2025
Свидетельство о публикации №125110207009
Свидетельство о публикации №125110207009
Рецензии