На абрыкосе лісця пазалота,
З якога боку вокам ні зірні,
Убачыш: сонца ззяе па-над плотам,
Навокал распляскаўшы прамяні.
У дрэваў іншых голыя галінкі,
Іх ветры прадзімаюць дзень які,
А тут лісточак разам з павуцінкай –
Такія трапяткія ў вышыні.
Зачаравана гледзячы на тое,
Ля абрыкоса ціха пастаю,
Душой адчуўшы: нешта маладое
Істоту напаўняе зноў маю.
На абрыкосе
© Copyright: Владимир Зезюлин, 2025
Свидетельство о публикации №125110106374
Свидетельство о публикации №125110106374
Рецензии