Кроплі дажджу на шкле, як слязінкі,
Песціць іх восень халоднай рукой.
Лісце злятае, як светлыя ўспамінкі,
Час забірае спакой за сабой.
Мова бяроз і асін залатая
Шэпча мне казкі аб шчасці былым.
Ветрык між дрэваў ціхутка гуляе,
Носіць па свеце мой восеньскі дым.
Дождж, ты змывай маю горкую смуту,
Сэрца ачысці ад цяжкіх думак.
Хай адплывуць, як лісточкі, пакуты,
Хай адыходзіць душэўны смутак.
Слёзы нябёсау
© Copyright: Марта Ольшевская, 2025
Свидетельство о публикации №125110102073
Свидетельство о публикации №125110102073
Рецензии