Kayaliktan Atliyorm. Стихи о любви на турецком

Kosarak atliyorm kayaliktan
Arkami donuyorum — yok oldum ansizin
Yukseklikten bakinca anliyorum
Sen de mi atladin yoksa yalniz mi ben

Ruzgar saclarimi savurur hafifce
Kalbim cirpinir boslukta sessizce
Bir el tutar mi beni bilmiyorum hala
Belki duseriz ayri karanlikta yalnizca

Ama atliyorm yine korkusuzca
Sevgi bir ucurum sarilmalardan yaratilmis
Belki beraber
Belki yalniz basima
Yuregimle atliyorm
Sonsuz bosluga

Bilmiyorum elini tutuyor musun


...

Разбежавшись, я прыгаю со скалы,
Обернувшись — вдруг меня и нет.
С высоты я понимаю:
Ты тоже прыгнул, или я одна?

Ветер слегка развевает мои волосы,
Моё сердце бьётся тихо в пустоте.
Держит ли меня чья-то рука, я всё ещё не знаю,
Возможно, мы упадём раздельно, во тьме одни.

Но я снова прыгаю, бесстрашно,
Любовь — это обрыв, созданный из объятий.
Может быть, вместе,
Может быть, я одна.
Сердцем я прыгаю
В бесконечную пустоту.

Не знаю, держишь ли ты меня за руку…


Рецензии