Шукаю на чужыне Беларусь
І мову сваю родную шукаю.
На шляху дзён я свой настрой бяру
І разам з ім зямлю дзядоў гукаю.
Ці вернецца жыццё ў забыты кут,
Ці з'явіцца ў зямлі маёй надзея?
Калі збяруцца нашы дзеці тут --
Яна ад новых дум памаладзее.
І паплыве, бы лебедзь, па вадзе
Да чысціні азёр, да небакраю.
Ніхто зямлю ў народа не скрадзе --
Яна яго маўчаннем пакарае.
У вольнай песні вырасце душа,
А разам з ёю лес абудзіць рэха.
О, Беларусь! -- Я да цябе спяшаў,
Бы ластаўка імчаў да родных стрэхаў.
Дыханне Радзiмы
© Copyright: Валерий Познякевич, 2025
Свидетельство о публикации №125102305416
Свидетельство о публикации №125102305416
Рецензии