Зямлю падзялілі на межы.
За кожнай мяжою -- краіны.
Мы болей зямлі не належым --
Яе мы даўно пакраілі.
Ёсць тулава. Ногі і рукі
Адрэзаны вострай мяжою.
Ніхто нас не ўзяў на парукі --
Сусвет разлучыўся з душою.
На мёртвай і грэшнай планеце
Сягоня мы розныя людзі.
Мяжа, што схаваная ў Леце,
Жыцця для людзей не здабудзе.
Яна -- той часовы прыстанак,
Які не належыць нікому.
Мы бачым аднолькавы ранак
Дзе сонца падабнае колу.
Яно дорыць людзям надзею,
Бо сонца не ведае межаў.
Пакуль мы зямлю сваю дзелім --
Не будзе спакою ля вежаў.
Не стануць шчаслівымі дзеці,
Якіх нараджаюць матулі.
Скаваныя межамі ў свеце
Іх дзеці патрапяць пад кулі.
Межы
© Copyright: Валерий Познякевич, 2025
Свидетельство о публикации №125101807350
Свидетельство о публикации №125101807350
Рецензии