І вось узняліся на ўзлеску
Вясновыя кветкі ізноў:
То любыя сэрцу пралескі,
Бы ўсмешкі жаданых сяброў.
Ужо адышла непагода,
Завеі зімы, маразы.
Пралескі нам дорыць прырода,
Спаткання чакаюць сябры.
Жамчужныя ды Кавалёвы
Ідуць да Наташы гурбой,
І маці з дачкой Рагачовых,
Яфімаў вядзе за сабой.
Шмат іх, як заўсёды, збярэцца,
Каб прозу і вершы чытаць,
І тое, што песняй завецца,
Душою сваёй адчуваць.
Сустрэчы Лiта Пралеска
© Copyright: Владимир Зезюлин, 2025
Свидетельство о публикации №125101502959
Свидетельство о публикации №125101502959
Рецензии