ВЕЧНАСЦЬ
леанід ПРАНЧАК
Як золата восеньскіх дрэў,
Каханне на свеце не вечна.
Калі б я цябе не сустрэў,
Я думаў бы так неаспрэчна.
Праходзіць былы недавер,
Праходзіць былая трывога.
І я разумею цяпер,
Што жыў без цябе, як без Бога...
Світання таемная млечнасць
У зрэнках тваіх растае...
Гляджу як у вечнасць,
Гляджу як у вечнасць,
У цёмныя вочы твае.
Сцюдзёная доўгая ноч
Пужае нягодай завейнай.
Не бойся яе, не суроч
Любові маёй безнадзейнай.
Хаця б усміхніся здалёк,
І ўміг у адказ затрапеча,
Як жоўты кляновы лісток,
Маё беларускае сэрца.
Світання таемная млечнасць
У зрэнках тваіх растае...
Гляджу як у вечнасць,
Гляджу як у вечнасць,
У цёмныя вочы твае.
07.10.2024
07.10.2025
Вечнасць
© Copyright: Леонид Пранчак, 2025
Свидетельство о публикации №125100702752
Свидетельство о публикации №125100702752
Рецензии