Ціхенька раніцай – зноў на парог,
З усмешкай, натхненнем, верай у цуд.
Ён, як маяк, што вядзе скрозь туман
Вучняў, гатовых пазбавіць ад скрух.
Ён не герой на вокладцы кніг,
Але штодня ратуе ад змроку.
Дзеці і бацькі – сто розных дарог,
А ён, як масток, бы спакойны выток.
Ён чуе, як сэрца дзіцячае б’ецца,
Як страх і сумненне ў вачах прарастае.
І зноў дапаможа, і зноў ён не здасца —
Бо верыць: дабрыня ўсё перамагае.
Ён дома сядзіць да апоўначы, ціха,
Піша заданні, каб знайсці зноў адказ.
І нават калі ўжо зусім няма сілы,
Ён думае: “Гэта ўсё толькі для вас!”
Цярплівы, прыгожы і справядлівы,
Як сонца, што грэе, не просіць нічога.
Ён – той, хто вядзе праз усе перашкоды,
Хто верыць у кожнага моцна, глыбока…
Дзень настаўніка – свята душы,
Для тых, хто нясе святло праз гады.
Няхай жа ў сэрцы вашым заўжды
Гучыць удзячнасць, як песня вясны!
Школьнаму тварцу
© Copyright: Левчук Светлана Михайловна, 2025
Свидетельство о публикации №125100402747
Свидетельство о публикации №125100402747
Рецензии