Каханне іншым не бывае –
Яно ў душы як светлы храм:
Быць чалавекам дазваляе,
І нейкі выбар ставіць нам…
Яно – і крайнасць, і – бязмежжа,
Ім нельга правіць, запраўляць.
Каханне выбраным належыць,
Хто не навучаны ілгаць…
Як першы снег, ляціць павольна,
Красой прастор каб наталіць:
Гучыць, як музыка, – свавольна,
Натхняе думаць і тварыць…
Нырне сцяжынкай недзе ў жыта,
Вясёлкай завітае ў гай…
Яно сямі вятрам аткрыта,
Гадай заўгодзь ці не гадай.
У ім ёсць нешта незямное –
Безабароннае, як сон.
І незнаёмае такое –
Як неба лёгкі парасон...
Не раю з ім адно – спрачацца,
Шукаць выгод, хаця іх цьма.
І не чакайце з ім дарадцаў,
Аўтарытэтаў тут няма.
Каханне – лёс! Каханне – выбар!
Але дзе зерне – там асцё…
І калі Бог сакрэт вам выдаў,
То рады самі ўжо дасцё.
Каханне любіць больш рашучых,
Каханнем трэба даражыць.
Губляць яго – вельмі балюча,
Пасля не ведаеш, як жыць…
Каханне любiць больш рашучых
© Copyright: Михаил Курило, 2025
Свидетельство о публикации №125093004229
Свидетельство о публикации №125093004229
Рецензии