Зонакомфорта

Шаг за порог.
Не скрип половиц,
а треск в голове.
Привычное кресло,
как якорь,
держало на дне
знакомого болота.

Здесь безопасно.
Здесь предсказуемо.
Здесь тихо.

Но тишина эта –
глухая стена,
отражающая лишь эхо
собственных страхов.


Рецензии