Восень жоўтай сцяжынаю
Промень позні нясе,
Прагну гэтай хвілінаю
Піць спакой пакрысе.
Дзе пагляд негарэзлівы,
З шармам позняй красы,
З-пад хусціначак бэзавых
Дораць зноў верасы.
Дзе грыбны водар змешаны
З пахам прэлых імхоў,
Восень з думкай суцешнаю
Супакоіць без слоў.
Дзе жывы смутак верасу,
Сонны шэпт пахкіх траў,
На далонь маю верасень
Ліст зжаўцелы паклаў.
Верасень
© Copyright: Надежда Момлик 2, 2025
Свидетельство о публикации №125092801056
Свидетельство о публикации №125092801056
Рецензии