Прыкмета памяцi

Агні свяшчэнныя – прыкмета памяці…
Ад продкаў жыватворны, светлы дар.
Чырванакрылая вяха ад замеці,
Народ Айчыны – добры ўладар.

Агні дрыготкія, але ж бліскучыя,
Нібыта зоркі свецяць у начы.
Праносяць свет цераз лясы дрымучыя,
Каб нашу памяць вечна берагчы.

Агні зямныя, часам прамяністыя,
Пякельным раптам зробіцца агонь.
Напамінаюць, як дакладным выстралам
Збіваўся рух наладжаных пагонь.

Агні кастра – таго святога паліва,
Ратунак партызанаў у лясах…
Вялася барацьба крутымі хвалямі –
Жывуць павек у леса галасах. 


Рецензии
Сильно написано, Татьяна. Добрый день. Впечатлен. С уважением, Игорь

Игорь Апрельский   26.09.2025 10:06     Заявить о нарушении
Шчыра дзякую за водгук, Ігар!
Добрага дня і новых прыгожых вершаў!

Татьяна Цыркунова   26.09.2025 11:23   Заявить о нарушении