Сум па адвечнасцi

Пажаданнi не хочуць хаутур,
Яны не хочуць скончанасцi, як пагрэшнасцi
Але разам з з тым, тым i тым
Адчуваецца сум па адвечнасцi...
Каб Каханне было адным,
Каб жыцце - запрашэнне сардэчнэсцi...
Каб зауседы
Быць Маладым..
Каб пазбегнуць той
Непазбежнасцi...
Не цярпець
Каб
Абраз,
Каб не адчуваць
Занадта болей..
А ну Што скажаш
ПТушка-Доля....

...

Зорнае неба...
Жоуты ускрай...
Постаць пад
Зоркай...
На дрэвах-
Агульная
Цень...
Нi  бачна
А нi узгорка..

Пасля
Дажджу
Трава..
Як скура
Яшчарак
Зяленых...
У гэтай яшчэ
Цiшы,
Бачыш
То чаго
Пазбаулены...

Дзесьцi
Уколiць
Струна
Што я не
Побач,
Не блiзка...
Як быццам
Нехта
Насутнасць
Нацiснуу...

А потым
Барва
Святла,
Выхапiла
На Iмгненнi...
Крыж ля царквы
Асмаленныя цемрадзю
Ценнi...

...
Пайшлi хукалкi,
Замест подыхау
Прыстрасцi..
Можа мае сэрца
Крочыць хутчэй...
Але ты
Са мной
У люстэрку...
Дваiстасцi...
Твой твар
У Харастве...
Сцяблiн, водрасцей
I дзiуных кветак...
Халодных
Ручаiн
У рыфмах
Песен
Яшчэ не спетых...
У кожнага
Свая прыгажосць,
Мабыць
З iншага
Сусвету...
Але толькi
Прыкмячаю
Магчымасць
Гэту.

...
У дзверы
Забiт цвiк,
Скрыпiць
Пасахлое
Дрэва
На жаль,
Што
На жаль
На жаль,
Што на жаль
Ты не мая
Каралева
Ааааа
Ааааааа

1)Зяленых
Смарагдау
Гарыць
Хараство...
Рукi
На улонку
Сагрэла...
На Шыi
Караляу
Зiхцiць
Бранзалет
Што будзеш
Рабiць ты
Мая каралева

2)Твой непрыузыйдены
Крок,
Межы i справа,
I слева...
Кветкi
Абапал
Сабралiся ля
Ног
Твая чарга
Каралева...

3)Можа выпье
Маю душу
Цмок,
Можа
Зменiцца
Воблiч i рысы
Буду памятаць
Твой непрыузыйдены крок
Можа быць
Гэта зусiм не карысна



ЗОЛКАЕ ЛЕТУЦЕННЕ


Маленькая, хударлявая
 дзяучына з чырвонай
Кiшэняй на прыпынку,
Хоць малюй над яе галавой
Альтанку.
Мне не хапае твайго
Пацалунку....
Як россып
Лiсця ляцяць стасункi..

Сябе
Пытаю,
Хоць раз ты быу
Задаволены
У гэтым жыццi..
Да Толькi
Не на адвечнасць....
Намагаюся
Агледзець
Шчыра
Рэчаiснасць...
У якой есць непрыкмечаннасць..

Покатам
Жоутае
Лiсце-
Хараство
У шэрых
Адценнях...
Усе роуна
Жоутае
Лicце-
Як золкае летуценне..

...
Як цяжкi скарб,
Што цяжка дастаецца..
Як быццам досвiд штось знайшоу...
Але ты разумеешь,
Што адвечнасць
Iрвецца,
Як мяккi i пяшчотны шоук...
Таму
I
Набрыняе i находзiць..
Што кажны
Крок-
У адказе
Пачуцце...
На жаль
Непаразмернасць(Несаразмернасць)
Але непаразмернасць
Гэта мабыць
I не усё..

Я на
Хвiлiну,
Забываю...
Памер
I сутнасць
Гэтага
Быцця..
Усе ж яны як бранзелеткi
Гэтага Жыцця...