У чаканнi

Хельга прышла на працу першая. Яна працерла пыль, замяла смецце, пачалася мыць падлогу, мабыць  управi лася. Райнiса
яшчэ не было. Яна не ведала што рабiць, але вырашыла дачакацца яго, стамiлася i заварыла сабе маленькi кубачак кавы.
   Вось яна адна анiякiх спакусау, у яе не было, хоць тут i сэйф i усе астатняе.
Другая Хельга з'яулался строгая як кава, глыбокая без сэнсау пачуцця, напружанная у навакольным асяроддзi.
    I раптам раздалося унутры, як Гонг сугучнасцi, адна, але гэта  часовае, бо час у чаканне iдзе марудна. У яе есць дзiцяцi, мацi, хоць мабыць праз жыцце i страцiла тое, што кахала. Можна патэлефенаваць хроснаму. Але настрой часам падказвау рознае. Белае цела як бы супынiлася у прасторы, але кудзеркi вiлiся так энергiчна.
   Накшталт Райнiса не думала анiякiх варыянтау i пытаць не магла, только мабыць, што яго няма, але гэта ен першы раз так спазняецца. Мабыць здарылася што, хоць той як пстрычка, з яго  часам энергiя б'е фантанам.
    Прайшло тры гадзiны, i раптам пачууся як шлепнуу дзвярыма Райнiс. Забег, весь быу спараны.