***

Вясёлкавыя коні

Ці то горы вяршынямі цягнуцца выссю,
Ці то хвалі марскія імкнуцца да волі –
Гэта дзікі табун і галопам, і рыссю
Імчыць па полі ўперад — няма тут кантролю.

Пыл стаіць да нябёсаў, дзе промні захода
Бы змяшалі ўсе фарбы надзеі ды болю.
Вецер пестуе грывы. Палыну гаркота.
Капытоў тупат конскіх ды грукат па полі.

Невядомы прычыны і, пэўна, не трэба.
Гэта моцныя коні – пасланцы свабоды
Так нясуцца да лёсу ў чаканні начлега,
Дзе заўсёды з заходам прыйдуць узыходы.

Радужные кони

То ли горы вершинами тянутся к выси,
То ли волны морские стремятся на волю —
Это дикий табун и галопом, и рысью
Мчит по полю вперёд, неподвластный контролю.

Пыль стоит до небес, где лучами заката
Перемешаны краски надежды и боли.
Ветер в гривах играет. Полынь горьковата.
Топот конских копыт раздаётся по полю.

Не понятны причины, не важно откуда
Эти сильные кони – посланцы свободы —
Мчат навстречу судьбе, в ожиданье приюта,
Где всегда за закатом приходят восходы.

Светлана Попова