Вёска

Я кожны раз, калі бываю ў вёсцы,
Пустыя з жалем бачу там двары,
Усё больш крыжоў знаёмых на пагосце,
Усё менш у школу крочыць дзетвары.
Мой родны край, чаго ж тут не хапае?
Ёсць для жыцця, здаецца, усё - жыві,
І смутак сэрца кожны раз кранае -
У венах вёскі не стае крыві...
Ёсць на душы такі асадак горкі
І ён мацнейшы з кожным новым днём,
Калі гляжу на гэтыя падворкі,
Што зараслі тут зеллем і быллём.
А як раней вось тут, на скрыжаванні,
Праводзіла дзе моладзь вечары,
Былі гаворкі, спрэчкі і спатканні,
Як шмат гадоў мінула з той пары!
Іду па вуліцы і ўспамінаю,
Хто дзе тут жыў, калі я быў малы,
Якія сцежкі басанож тапталі
З сябрамі разам, зналі ўсе вуглы.
Мне кожны куст тут быў раней знаёмы,
Вітаўся кожны тут са мной жыхар,
Не адпачыць цяпер ад горкай стомы
І не прагнаць ад сэрца цяжкіх хмар.
Няма ўжо даволі многа люду,
Маіх суседзяў, родных і сяброў;
Але ў нашу вёску, колькі жыць я буду
Знайду магчымасць, каб прыехаць зноў.
Я шмат гадоў ад вёскі адарваны,
Ці варта мне жалець пра тыя дні?
Няхай другі шлях мною быў выбра'ны,
Мае тут засталіся карані.
Хоць з той пары прайшлі дзесяцігоддзі
І сталы маю я ўжо ўзрост,
Заўжды я буду марыць аб прыродзе,
Што  ў тых мясцінах, дзе ў дзяцінстве рос.
Як і раней імкнуцца ў рост палеткі,
У рэчцы рыба ёсць, як і тады,
І ля дарогі вербы нібы сведкі
Мінулых дзён стаяць цераз гады.

А, можа, штосьці я не разумею,
Згушчаю фарбы, пэўна, іншы раз?
Жыць будзе вёска, як яна ўмее,
Каб толькі мірным быў заўжды наш час.
                12.09.25