НОЧ
леанід ПРАНЧАК
Цемра рэдкім чарнілам
Расцякае паволі
Над ашыйкам панылым
Па завораным полі.
Ноч прыходзіць раптоўна,
Кот мурлыкае сонна.
І шкада невымоўна
Адгарэлае сонца.
Маладая атава
Адбуяла і звяла,
Бы раптоўная слава,
Што няславаю стала.
Анямелае ўзлессе,
Дзе туман шараваты,
Серабрыстай завесай
Соснаў хутае шаты.
І хаваецца месяц
Да суседа ў адрыну.
Зоркі воблакі месяць,
Нібы белую гліну.
13.09.2023
13.09.2025
НОЧ
© Copyright: Леонид Пранчак, 2025
Свидетельство о публикации №125091302175
Свидетельство о публикации №125091302175
Рецензии