Коціць верасень па аколіцы,
Смела папусціўшы свайго каня.
Зноўку з намі ён знаёміцца,
У кішэні манеты яго звіняць...
Хутка будзе багата рассыпаць,
Пазалоту на клён з ракітаю.
І ўранку холадам абдымаць,
Рыхтаваць качанят да выраю...
Кожны дзень крадзе гэты хуліган,
У святла крадзе па хвіліначцы.
Да наступнага лета сарафан,
Пахавалі ўсе дзяўчыначкі.
Карацей дзянькі, ночкі доўжацца,
І аблокі над стрэхамі ўсё ніжэй.
Гэта верасень звонка коціцца,
Паганяе каня свайго хутчэй.
Коцiць верасень
© Copyright: Кирилл Волчёк, 2025
Свидетельство о публикации №125091004095
Свидетельство о публикации №125091004095
Рецензии