Восень залатая зноў прыгажосцю дыхае,
Лісце кружыць у танцы шалёным.
Сэрца маё да цябе парывае,
Як птушка ў вырай, у небе бяздонным.
А ў вачах маіх зоркі гараць –
Шчасця імгненні, нібыта бурштын, я збіраю.
Кожны ўздых твой гатова пачуць я,
Кожны верш твой усплывае.
Маўкліва іду я па тым дыване, што восень расклала, –
Бо ў думках маіх толькі ты, і таму
Я гэтак яшчэ не кахала.
Хай вецер халодны ў твар мне казыча,
Хай дождж за акном барабаніць.
Ніколі, ведай, кахання не знішчыць,
Не сцерці нічым гэтую памяць!
Восень залатая...
© Copyright: Лика Ан, 2025
Свидетельство о публикации №125090907858
Свидетельство о публикации №125090907858
Рецензии