Мадрыгал. Алесi

Ды хоць Алеська не ласкава,
Не дужа ветла да мяне,
А міла мне яна, ей-права!
Я рад ёй заўжды, як вясне.
(Якуб Колас, Алесі Я.-К.)
-----------------------------------------

Восень… Верасень… Ды – не!
Па надвор’ю – пэўна лета.
Вып’ю келіх Кабернэ,
Ці кілішак Амарэта.
Сяду, вершык адпішу.
За Якуба, ці за Янку.
Ледзь прыехаў з кірмашу
І, адразу – на гулянку.
Ад Радашкавіч Сьвятло –
Невычэрпнае. Пякнота.
Надвячоркам у жытло
Апускаецца лянота.
Дык, Алесьцы – Дваццать Два.
Быццам Ягадка-Маліна!
Што нам – Польшча!?
Ці Літва.
Купалінка... Купалінка...
А й ні горш, чым нават Блок,
Прасьпяваю паспалітым. *
Бо тутэйшае Сьвятло
Роўня дзеўчыне з Спалета.

2.09.2025
PS:
* Замест «прасьпяваю паспалітым» разглядалася «прасьпяваю я куплеты», што, быццам – больш да рыфмы. Але…
Наколькі я разумею, тое, што я дадаў у эпіграф, Кастусь Міхайлавіч Міцкевіч (Якуб Колас) адрасаваў Аляксандры Антонаўне  Кетлер.
Як і наступнае…

Алесі Я-ч К-р

Я шчыра дзякую Вам, любая Алеся:
Вы праўду мне сказалі ў вочы –
А мо то ход жаночы? –
Ды горка мне, як пню старому ў лесе.
Я. К.,
той, каго не любяць (жарт?! – В. Н.)

Песню «Купалинка», являющуюся фрагментом музыкального сопровождения спектакля, исполняла главная героиня Алеся. Её играла непрофессиональная актриса Александра Александрович – в которую Михась Чарот (автор слов) был безответно влюблён и которой хотел посвятить эту песню.