НА ДУШУ ПАДАЎ ЖНІВЕНЬ
На душу падаў жнівень
Пажаўцелым лістом,
Песціў хлебную ніву
І цяплом, і святлом.
Над іржышчам санлівым
Дымкі светлая плынь.
Суцяшай мяне, жнівень,
Бо п’ю церпкі палын.
У дрымотны твой ранак
Захінуцца, дазволь,
Загаі мае раны,
Смутак горкі спатоль.
Горыч вострая згіне –
Сонцам грэюцца дні.
Каля плота вяргіні
У пунсовым агні.
Зёлак подых духмяны,
Мёду добры запас,
Яблык чысты, крамяны…
Свята светлае – Спас.
На душу ляжа жнівень
Пажаўцелым лістком,
Лёгкім сумам маўкліва
Ахіне ўсё кругом.
***
© Copyright: Надежда Момлик 2, 2025
Свидетельство о публикации №125083101886
Свидетельство о публикации №125083101886
Рецензии